Toen Bommel haar eerste levensjaar een neus-maagsonde had, waren we het al gewend. Starende blikken, soms met open mond, gefluisterde woorden of hardop uitgesproken. Bijna 3 maanden hebben we nu Bommels rolstoel en één rondje supermarkt staat garant voor een variëteit aan reacties. De 8 types die ik ben tegengekomen:
De fluisteraar
Toen ik de rolstoel net uit de auto had en Bommel er in aan het zetten was, trof ik de eerste. Ik hoorde een meisje tegen haar moeder fluisteren: "Dat kindje zit in een rolstoel." De moeder fluisterde terug: "Ja schat, ik zie het." en ze fietsten weg.
De getergde
 |
| Credit: foto eigendom Mantelmama |
De wegloper
Een jongetje maakte snel korte metten: één blik op Bommel in haar rolstoel en weg was 'ie!
De nieuwsgierige
Een meisje riep heel hard: "Kijk, een baby in een rolstoel!" Haar moeder corrigeerde haar door te zeggen dat ze dacht dat dit toch echt geen baby meer was, eerder een peuter. Nieuwsgierig keek het meisje me aan. Ik zei dat Bommel inderdaad geen baby meer is en vroeg of ze de rolstoel mooi vond. Toen we het eens waren dat de uilen op Bommels spaakbeschermers helemaal te gek zijn, was wat haar betreft de kous af. Prima!
De starende
Je hebt ook volwassenen en kinderen die lijken te bevriezen als je langsloopt. Zo ging er een jongetje pontificaal voor de rolstoel staan en stond met grote ogen en open mond te staren. Er kwam geen teken van leven meer uit hem, dus Bommel en ik zijn maar gauw verder gegaan, hem in shock achterlatend.
De enthousiaste
Van bijna 2 gangpaden verderop kwam al heel groot zwaaiend een mevrouw aanlopen. Ze begroette Bommel erg enthousiast en keek of ze een reactie terugkreeg. Bommel zei natuurlijk niets, want ze kan nog steeds niet praten, maar het enthousiaste gewapper met haar armpjes was reactie genoeg voor de dame in kwestie. Met een grote lach op haar gezicht wenste ze ons een fijne dag.
De angstige
Ik zag hem al wegkruipen bij zijn moeder toen hij ons in het vizier kreeg. Zijn moeder draaide zich naar ons om en zei: "Hij vindt de rolstoel een beetje spannend." Tegen hem zei ze: "Maar Oma heeft er ook 1, toch? Die is alleen heel saai zwart. Deze vind ik veel mooier." Ik reageerde dat ik het best snapte en dat hij mocht komen kijken als hij dat wilde. Hij staarde even, maar besloot dat het toch een te grote hobbel was om op dat moment te willen overwinnen. Bommel had nergens last van en brabbelde vrolijk door toen we verder liepen.
De gulle gever
Fiene heeft de laatste tijd mazzel als ze met Bommel en mij meegaat naar de supermarkt. Welke actie er ook is, zij krijgt bij de kassa extra stuff. En toen we even aan het dubben waren welke smeerworst er mee naar huis zou gaan, kreeg ze van de dame van de slagerij twee plakjes worst, terwijl we voorheen nul plakjes kregen. Tja, een zusje in een rolstoel heeft ook zo zijn voordelen...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten