vrijdag 5 februari 2016

Hou je nog van mij?

"Mam, ik vind dat jullie meer met Bommel doen dan met mij.", dit vertelt Fiene me als ik haar 's avonds naar bed breng. Het komt voor mij niet helemaal als een verrassing. Leuk om te horen is het niet, maar het is wel de realiteit van ons zorgintensieve leven. De vraag die volgt zag ik echter niet aankomen: "Houden jullie meer van Bommel dan van mij?"...

Zo, die komt binnen. Heel pijnlijk... Maar wat vind ik het ontzettend goed van Fiene dat ze hem aan mij stelt. Er volgt een gesprek waarin ik haar uitleg dat meer aandacht besteden aan haar zusje niet gelijk staat aan het meer houden van Bommel. Verder laat ik Fiene zelf invullen waarom wij vaak langer met haar zusje bezig zijn dan met haar. Ze weet het heel goed: "Omdat Bommel nog niks zelf kan en jullie haar met alles moeten helpen.". "Hoe vind je dat?", vraag ik. "Niet leuk", is het antwoord. En dat snap ik heel goed. 

Tijd & Aandacht
We praten verder over dat ze het oneerlijk en niet leuk mag vinden, maar dat ik aan een aantal dingen helaas niks kan veranderen. Hoe graag ik dat ook zou willen. "Lieverd, ik kan niet alles oplossen. Maar we kunnen samen vast wel iets bedenken waarmee we wel een stuk op kunnen lossen. Wat zou je willen dat papa en ik meer met jou doen?", vraag ik haar. Fiene's antwoord is mooi in zijn eenvoud: tekenen, knutselen en puzzels maken. Ik hoor haar luid en duidelijk: tijd & aandacht!
Illustratie: Anjet van Dijken / Broers- en zussenboek (C)
Ondanks dat ik het heel erg vind dat mijn kind hier mee zit, vind ik het fijn dat we het samen hebben besproken en dat ik dit weet. Ze heeft gelijk. Hoe bewust ik me ook ben van het feit dat zij als Brus regelmatig het onderspit delft ten opzichte van haar zusje en ik daar zo veel mogelijk rekening mee probeer te houden; de laatste tijd hebben we het door omstandigheden verzaakt. Allemaal logisch en uitlegbaar, maar niet voor het hartje en hoofdje van mijn 6-jarige. Terecht dat ze me hier op wijst. En ook ongelofelijk knap! 

Persoonlijke taakjes
Nu Fiene ouder wordt en we samen meer over dingen praten, hebben we ook meer van dit soort gesprekjes. Confronterend, maar mooi. Zo vroeg ik laatst of ze vond dat ze genoeg mee mocht helpen met het zorgen voor Bommel. Het antwoord verwachtte ik al: Nee! Tot nu toe heb ik dat ook bij haar weggehouden. Geheel onbewust. Ze mocht heus wel eens iets doen, maar niet vaak. Ze bleef daarmee als het ware een buitenstaander bij het trio dat Tycho, ik en Bommel vormden. Nooit een bewuste bedoeling, maar zo het is gegroeid in de zorg voor Bommel.
Toen ik vroeg wat ze zou willen doen in het verzorgen van haar zusje floepte ze het antwoord er meteen uit, alsof het er al tijden zat te wachten (wat denk ik ook zo was...): eten geven en meer knuffelen en op schoot hebben. Prima, maar knuffelen of op schoot hebben is geen taakje. Althans, zo moet Fiene het wat mij betreft niet benaderen of zien. Dat doen we gezellig tussendoor. We spraken ook af dat als ze een keer geen zin heeft om eten te geven, dat dit prima is en dat wij het dan gewoon doen. Na een paar weken vroeg ik hoe ze het helpen vond gaan en of dit genoeg was zo. Ze gaf aan dat ze het wel goed vond gaan, maar dat ze nog meer wilde doen. Ze wil ook de knoopjes van Bommels romper dicht doen. Het fruithapje geven, samen pap maken en de knoopjes dicht doen zijn nu haar persoonlijke taakjes. En ze doet ze met veel zusterlijke liefde & toewijding! 

Dankbaar
Mijn woensdagmiddagen spendeer ik nu kleurend en knutselend. Gezellig & Zen! En afgelopen weekend ben ik samen met Fiene naar de film geweest. Wij tweetjes. En daarna hebben we frietjes gegeten bij de McDonalds. Ik vond het heel leuk en Fiene denk ik ook. Toch vroeg ik me die avond af of ik wel de juiste dingen aan het doen ben. En of Fiene vooral ook echt voelt dat ik (en wij) er net zo goed voor haar ben als voor haar zusje. Want laat 1 ding helder zijn: ik houd vreselijk veel van mijn lieve, mooie schat. Ik vind het ontzettend belangrijk dat ook zij goed in haar velletje zit en zich gezien & gehoord voelt. En ja, ik vind onze gesprekjes soms moeilijk, maar oh zo fijn dat we ze hebben. Ze helpen mij bewust te blijven. Ik ben dankbaar dat ik zo'n dochter heb!

En terwijl ik tegen Tycho zit aan te praten over mijn zorgen, komt Fiene nog even naar beneden en geeft me mijn antwoord: "Ik wou alleen nog even zeggen dat ik jullie de liefste papa en mama vind die voor ons zorgen.". 

Lieve Fientje,
ik hou van jou. Miljoen, Ziljoen, Triljoen! 
Liefs,
Mama


LEES OOK: Lieve Fiene. Mijn brief aan Fiene die ik 2 jaar geleden schreef.




 Facebook    Instagram

Naast een blog biedt Mantelmama ook tips m.b.t.: kwaaltjes(sonde)voeding en websites. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten