Kettingreactie - deel 4 (slot): Het blaasonderzoek

We hebben op de planning staan: Bommel goed vasthouden, katheter inbrengen & vastplakken met tape, Bommel goed vasthouden, contrastvloeistof via katheter in blaas laten lopen, Bommel goed vasthouden, blaas vullen, Bommel goed vasthouden, plassen en ondertussen zorgen dat Bommel zo kalm mogelijk blijft. Appeltje, eitje zo'n blaasonderzoek...  (Het voorlopig laatste deel van onze kettingreactie.)

Wat is dat toch dat je zeeën van tijd had en toch altijd te laat in de auto zit op weg naar het ziekenhuis? Maar goed, exact op het tijdstip dat Bommel boven bij de Radioloog had moeten zijn, komen we aan. Bij binnenkomst in de radiologie ruimte slaat ze direct haar handjes voor haar mond en gooit ze er af en toe een waarschuwende jengel uit. Het kan maar afschrikken niet waar?! Ik probeer het medisch personeel nog een gouden tip te ontlokken om het voor Bommel zo prettig mogelijk te maken, maar helaas. Een roesje o.i.d. kan niet bij dit onderzoek. Dus het wordt gewoon Oudhollands 'gaan met die banaan' en hopen dat het snel voorbij is. 

Piet Snot

De momenten dat Bommel 'los' mag liggen op de onderzoekstafel verlopen redelijk goed. De rest van het onderzoek kom ik handen te kort. Ik probeer Bommel af te leiden, te zorgen dat ze niet van de onderzoekstafel rolt en dat ze zich bij het vele omhoog komen niet keihard stoot aan het radiologie apparaat. Het blijft ook echt bij proberen, want wat sta ik daar voor Piet Snot zeg! Ik gooi mijn beste "Op een grote paddenstoel" eruit, maar Bommel krijst keihard terug. Gelijk heeft ze. Want terwijl zij in bedwang wordt gehouden en haar blaas vol wordt gepompt, staat haar moeder een of ander liedje te zingen alsof er niks aan de hand is... Daar zou ik ook van gaan huilen!

Veel sneller dan verwacht plast Bommel ineens. En het katheter ligt eruit. Paniek! Hebben we wel voldoende beeldmateriaal? Staat 'de plas' er wel goed op? De Radioloog trekt zich in allerijl terug. Laat a.u.b. geen 2e katheterisatie nodig zijn! Dan komt gelukkig het verlossende woord dat het onderzoek niet opnieuw hoeft. Pfff! Het is voorbij. Tijd om aan te kleden en te lunchen.

Bloeddrukje meten

Bommel zit alweer vrolijk in de buggy terwijl we naar de poli lopen voor de uitslag. Toppertje! Daar aangekomen hoor ik dat we 'even een bloeddrukje moeten meten'... "Moet dat echt?", vraag ik. Ja, dat moet. En oké, als ik eerlijk ben weet ik best waarom. Nier schade kan zorgen voor een te hoge bloeddruk en dat is iets wat je echt niet wilt. Zelfs mijn boodschap dat Bommels bloeddruk altijd 'Error' is omdat ze zich ook hierbij met hand & tand verzet, doet het vertrouwen van deze verpleger niet wankelen. Balend loop ik achter hem aan. We proppen onszelf in een piepkleine behandelkamer en ik houd mijn hart vast. Maar wat zich dan voor mijn ogen afspeelt is gewoon een vroeg kerstwonder! Hij kletst, hij tut en ondertussen meet hij tot 2 x toe Bommels bloeddruk. En Bommel... lacht! Voor het allereerst in 3 jaar tijd doorstaat ze een handeling zonder verzet. En dat zelfs 2 x. Niks geen 'Error'. Echte waarden. En goede ook! Ik moet me enorm beheersen om de verpleger niet om zijn nek te vliegen. Deze reddende engel is goud waard! Ik ben zo opgelucht en blij. Wat fijn voor Bommel en wat heeft ze het goed gedaan!

Goed & slecht nieuws in 1
Door naar het uitslaggesprek met de Uroloog. In mijn vorige Kettingreactie blog gaf ik aan dat we 50-50 kans hadden: of domme pech of nog steeds reflux. Ook nu blijkt weer dat in de medische wereld niets zo zwart-wit is. Het is namelijk allebei... Bommel blijkt ontstekingsgevoelig en dat is domme pech. Daarnaast speelt er nog steeds terugstroom van urine, van de blaas naar de urineleiders. Dat is goed & slecht nieuws in 1. Het goede nieuws is dat de reflux zo geminimaliseerd is dat deze niet meer tot in de nieren komt. Het slechte nieuws is: er is nog steeds sprake van terugstroom en dus ontstekingsgevaar. Daarna volgt meer goed & slecht nieuws: nu opereren is niet nodig, maar bij de eerstvolgende ontsteking moet Bommel alsnog onder het mes. Fijn dat daar in ieder geval geen extra druk op ligt...! Nu maar hopen dat die onderhoudskuur zijn werk goed blijft doen.

Voor nu is dit wat er is. We zijn wel weer wat wijzer, maar het voelt niet als 'verder'. Net als met alles met Bommel zullen we moeten afwachten hoe e.e.a. zich ontwikkelt. Vooralsnog is dit het eindstation van de Kettingreactie. En dat is oké. Nu eerst cocoonen, even lekker vrij zijn, samen zijn met ons gezin en genieten van de kerst.

Weet je trouwens hoe onze reddende (kerst)engel heet? .......... Rudolf!
Fijne feestdagen!

LEES OOK: 

1. Kettingreactie - deel 1: over de ontdekking van Bommels nierbekkenontsteking. 
2. Kettingreactie - deel 2: De Spoedeisende Hulp. 
3. Kettingreactie - deel 3: Puzzelen voor gevorderden. 

  

Naast een blog biedt Mantelmama ook tips m.b.t.: kwaaltjes, (sonde)voeding en websites.